Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Lublinie jako organizator rodzinnej pieczy zastępczej w Powiecie Lubelskim organizuje cyklicznie szkolenia mające na celu wzmacnianie kompetencji osób sprawujących pieczę nad dziećmi. W Powiecie zamieszkuje łącznie 139 rodzin zastępczych, w których przebywa 173 dzieci. 78% rodzin stanowią rodziny spokrewnione tj. babcia, dziadek, siostra lub brat. Pozostałe tworzą ciocie, wujkowie lub osoby niespokrewnione.

Szkolenie rozpoczęło się wystąpieniem Starosty Lubelskiego Pana Pawła Pikuli, który powitał uczestników spotkania. Następnie Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Lublinie Pani Aneta Łońska przedstawiła warunki uzyskania dodatku wychowawczego w ramach programu Rodzina 500+ oraz zaproponowała możliwość korzystania z pomocy psychologicznej, utworzenia grup wsparcia. Część warsztatowa została poprowadzona przez Panią Agnieszkę Korzeniewską oraz Panią Martę Piwońską – doświadczone trenerki, m.in. w zakresie szkolenia PRIDE (dla kandydatów na rodziny zastępcze). Panie mają ponadto wieloletnie doświadczenie w pracy na rzecz dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej.

Szkolenie dotyczyło:

1)      omówienia kategorii kompetencji opiekuńczych;

2)      wzmocnienia podejście do dziecka w procesie wychowawczym;

3)      analizy potrzeb rozwojowych dzieci w kontekście więzi miedzy dzieckiem a opiekunem;

4)      doskonalenia umiejętności skutecznej komunikacji;

5)      doskonalenia umiejętności reagowania na niepożądane zachowania u dzieci.

Szkolenie było urozmaicone zajęciami warsztatowymi, krótkimi filmami edukacyjnymi i wypowiedziami dzieci, które opowiadały jak postrzegają świat. Tym samym było bardzo dobrze ocenione przez uczestników pod względem spełnienia oczekiwań, przydatności, przygotowania merytorycznego prowadzących oraz organizacji. Ankietowani wskazywali dobrą atmosferę oraz możliwość poznania i nawiązania kontaktów z innymi rodzinami zastępczymi.

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Lublinie będzie w dalszym ciągu organizować tego typu spotkania.

ROZMOWA Z PAŃSTWEM TOMASZEM I ANNĄ WOSZCZYŃSKIMI, KTÓRZY PODJĘLI SIĘ ZADANIA BYCIA RODZICEM ZASTĘPCZYM

Od jakiego czasu są Państwo rodziną zastępczą?

Od grudnia 2012 r. Obecnie jedno dziecko znajduje się pod naszą opieką, natomiast drugie zostało przez nas już adoptowane.

Czy bycie rodzicem zastępczym jest trudnym zadaniem?

Tak, w sytuacjach kiedy pojawiają się trudności np. początki adaptacji dziecka do nowego otoczenia, opiekunów, problemy zdrowotne dziecka, liczne wizyty u różnych specjalistów, takich jak neurolog, psycholog, ortopeda, czy też konieczność uczestnictwa w zajęciach specjalnych typu wczesnego wspomagania rozwoju.

Nie, kiedy widzi się szczęście dziecka, to że ma poczucie bezpieczeństwa i że jest kochane. Takie sytuacje i każdy choćby najmniejszy postęp w jego rozwoju daje nam wiele radości i satysfakcji. Bez względu na wszystko, co trudne, warto podjąć się trudu bycia rodzicem zastępczym.

Co Państwa skłoniło do podjęcia decyzji o tym, żeby zostać rodzicem zastępczym?

Chcieliśmy zrobić coś dobrego. Wybraliśmy trudniejszą opcję, czyli zostanie rodziną zastępczą dla niespokrewnionego z nami dziecka. Kiedyś rozmawialiśmy z Panią psycholog pracującą w jednym z PCPR-ów na Lubelszczyźnie, która powiedziała, że „takich dzieci z nieuregulowaną sytuacją prawną nikt nie chce”. To właśnie bezpośredni przyczyniło się do podjęcia decyzji o pomocy właśnie takim dzieciom.

Czy dzisiejsze szkolenie jest przydatne w pełnieniu roli bycia rodzicem zastępczym?

Tak, szkolenie jest dla nas uzupełnieniem wiedzy zdobytej podczas szkolenia dla kandydatów na rodzinę zastępczą, jak również przypomnieniem zagadnień i problemów wcześniej poruszanych na ww. szkoleniu.