Na jubileuszowe uroczystości przybyli zacni goście w osobach: Pani Katarzyny Napiórkowskiej dyrektora wydziału Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, Pani Małgorzaty Frant – Błażuckiej z Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie - Wydział Polityki Społecznej, Pana Starosty Lubelskiego  Pawła Pikuli i Pana Wicestarosty Lubelskiego Roberta Wójcika, Pani Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Lublinie Anety Łońskiej, Kierownika Działu Pomocy Społecznej Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Lublinie Sławomira Styka, Wójta Gminy Garbów Kazimierza Firleja oraz dyrektorzy szkół w Kurowie, Przybysławicach i Garbowie, liczni sponsorzy przyjaciele oraz sympatycy domu. Jubileusz połączony był z zjazdem byłych wychowanków, którzy licznie przybyli na uroczystości. Uroczystość rozpoczęła się mszą świętą w intencji byłych i obecnych mieszkańców domu, po czym już w budynku domu dziecka odbył się wykład dr Haliny Bejger pt. „Retrospekcja 60 lat Domu Dziecka w Przybysławicach”. Zasłużeni, długoletni wychowawcy Urszula Syta, Anna Ostapińska, Joanna Woźniak oraz Andrzej Turlewicz otrzymali listy gratulacyjne wręczone przez pana Starostę Lubelskiego Pała Pikulę i przedstawiciela Ministerstwa. W przerwach programu można było zobaczyć archiwalia i historyczne kroniki z działalności domu, były one frajdą zwłaszcza dla byłych wychowanków, poznających siebie po wielu latach. W części artystycznej wystąpili wychowankowie domu w popisach tanecznych i wokalnych. 

W dniu 1 września 1953 roku w miejscu zlikwidowanego internatu Liceum Ogólnokształcącego w Garbowie, pod kierownictwem Stanisława Marczuka rozpoczęła funkcjonowanie placówka opiekuńczo wychowawcza. Budynek placówki stanowił  XIX wieczny parterowy dworek. Dom przeznaczony był dla 48 wychowanków, z których większość stanowiły sieroty naturalne i półsieroty. Kierowano tu zarówno dziewczęta jak i chłopców, jednak po dwóch latach ze względu na brak odpowiednich urządzeń sanitarnych przeniesiono dziewczęta do innych domów dziecka. Od 1955r kierownikiem domu dziecka był Stanisław Brodzik. W 1956 roku decyzją Kuratorium Okręgu  przebudowano I piętro. W 1965 roku, decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego nadbudowano pierwsze piętro. Budowa trwała rok a koszt inwestycji wyniósł milion 100 tysięcy. W 1957 roku Dom rozpoczął na nowo swoją działalność i był w stanie objąć opieką 63 wychowanków. W początkach swojej działalności placówka nie była dobrze przyjęta w środowisku  mimo dużego zapotrzebowania w  okresie powojennym na opiekę nad dziećmi osieroconymi. Powoli jednak stawała się integralną częścią Garbowa i okolic. Warunki życia wychowanków w tamtych latach były bardzo skromne, wiec zakup telewizora był wielkim świętem w Domu. 1 czerwca 1964 roku kierownikiem placówki został Stanisław Ostapiński. Był on propagatorem turystyki i różnych form czynnego wypoczynku. W tym roku zakupiono rowery, na których młodzież najpierw uczyła się jeździć a potem organizowała rajdy. Od tego czasu cyklicznie zaczęto wyjeżdżać na rajd piesze i wycieczki krajoznawcze. Wychowankowie uczestniczyli w różnych akcjach społecznych. Od 1 września 1993 z inicjatywy ówczesnego dyrektora Macieja Ostapińskiego rozpoczęła się budowa nowego budynku, która sfinalizowana została przez dyrektor Urszulę Syta. Uroczyste otwarcie budynku nastąpiło w 1997roku.  Placówka zyskała dodatkowe pomieszczenia dla grupy wychowawczej, poprawiła warunki sanitarne pracy w kuchni, pralni oraz pomieszczeniach  administracyjnych. W dawnym budynku uległy poprawie warunki życia wychowanków, powstał gabinet pedagoga, dodatkowe pokoje do nauki, pracownia komputerowa, krawiecka, aneksy kuchenne dla grup. W tym okresie obydwa domy były sukcesywnie urządzane z myślą o poprawie warunków życia. Działo się to w miarę posiadanych środków finansowych, przy znacznej pomocy fundacji z Holandii, oraz wielu sponsorów.  

Od 1 października 2000 r. w dawnym mieszkaniu pracowniczym utworzono mieszkanie chronione, oraz utworzono grupę usamodzielnienia w Lublinie. W Grupie tej umieszczono wychowanków w wieku 17-20 lat przygotowujących się do samodzielnego życia po odejściu z placówki. Młodzież ta uczyła się przede wszystkim odpowiedzialności za siebie i powierzone mienie, praktycznie przygotowywała się do prowadzenia gospodarstwa domowego poprzez planowanie wydatków, samodzielne dokonywanie zakupów, dbałość o czystość i porządek w Domu. A także przyjmowanie gości, co dawało wyobrażenie przyszłego życia. W bieżącym roku, z uwagi na wejście w życie ustawy o wspieraniu rodzin i systemie pieczy zastępczej  p.o. dyrektora Andrzej Turlewicz Dom Dziecka w Przybysławicach przekształcił w dwie odrębne placówki, które noszą nazwę Dom Dziecka „Dworek” i Dom Dziecka „Nowy Dom”. Obecnie w Domu Dziecka „Dworek” przebywa 30 wychowanków, zaś w Domu Dziecka „Nowy Dom” 14. Obsługą obu placówek zajmuje się Centrum Administracyjne. Obecnie warunki życia dzieci, oraz organizacja grup wychowawczych przypomina formy rodzinne. Wychowawcy realizują system patronacki nad dziećmi, to znaczy że w sposób szczególnie indywidualny opiekują się grupką 3 do 5 wychowanków. Sposób opieki i wychowania prowadzony jest według indywidualnych planów pracy z dzieckiem i rodziną. Dom Dziecka w Przybysławicach dzisiaj to wykwalifikowana kadra, opieka psychologiczno - pedagogiczna, działalność społeczności wychowanków, możliwość nauki i zabawy w nowoczesnej sali multimedialnej, doskonale wyposażona sala rekreacyjno - sportowa, organizacja atrakcyjnych wycieczek, kolonii i obozów zimą i latem, to twórcy i liderzy wojewódzkiego Turnieju Tenisa Stołowego o Puchar Starosty Lubelskiego.